Последното пожарникарско возило од општински или од државен буџет е купено 2008-ма година, a просечна старост на сите пожарникарски возила во земјава е 30 години. Професијата од нив бара да го ризикуваат својот живот за да се спаси туѓ, но тој ризик не им се признава. Пожарникарите ги забележуваме само кога се во акција. Кога гасат пожари, спауват од поплави, потреси, кога извлекуваат давеници и повредени во тешки сообраќајки. На нив се сеќаваме кога на некој покрив ќе ни заглави домашното милениче, мачка или папагалче, седоно. И кога треба да убедат некого дека живото е сепак повреден од се` и дека за се` има решение. А како им е ним, какво им е секојдневието, живото во станицата, во возилото цистерна, под шлемовите, во тешката опрема, никој како да не ги прашува. Како им е и кога се во акција...
Засега сите се согласни дека тоа што неминовно ќе избие на површина, ќе биде генерациската штета врз квалитетот на образовниот процес. Отсуството на дружење врсниците го преточија во онлајн пакости кои им ги дозволуваат несовршеноста на интернет платформата. Светската пандемија го погоди светот по сите линии. Жртвите веќе се бројат со деветцифрени бројки. За економијата и за штетите кои удираат и по егзистенцијата на луѓето и не станува збор. Страдаат сите. Па сепак, гледано перспективно, засега можеби незабележливо поради фактот што кобниот вирус по основ на здравјето, не ги допира најмладите, извесно е дека на крајот од пандемијата на врвот од евидентираните штети ќе бидат младите по основ на нивното образование и социјален живот. Во екот на нивниот развој, во времето на нивните училиштни години, врз нивниот грб се струполија сиасет видливи и невидливи грижи и проблеми. Училишните дворови...
